|
|
Het werk van Ellen Visschers (°1981)
bestaat voornamelijk uit sculpturen en installaties waarin kleurige
keramische objecten gecombineerd worden met andere materialen zoals
textiel, plastic en hout. Tijdens een recent werkverblijf in het Flacc
in Genk verkende ze de mogelijkheden van het werken met brons. De
wereld van Visschers wordt bevolkt door vreemdsoortige, hybridische
wezens: dieren met menselijke trekjes, of net andersom. Samen vormen
deze bizarre schepsels een theater van de menselijke - al te menselijke
- dwaasheden, angsten en verlangens. Voor helden is er hier geen
plaats, of het moeten helden op sokken zijn. Tragikomisch, zo kan je
deze figuren in een woord omschrijven. Neem nu bijvoorbeeld het werk
“Man met stok”. Een halfnaakt mannetje met spitse oren zit geknield op
de grond. Op de plaats van zijn armen zit een gewei, en om zijn hoofd
draagt hij een potsierlijke pelsen muts met strik. In zijn mond zit een
stok geklemd en tot overmaat van ramp draagt hij een te grote
ouderwetse herenonderbroek. Het heerschap ziet er zo zielig uit dat het
bijna ondraaglijk wordt om er naar te kijken. Tegelijk heeft het ook
iets grappigs - pijnlijk grappig wel te verstaan. Toch spreekt er uit
het werk van Ellen Visschers veel mededogen. Haar nog jonge oeuvre
reflecteert het spanningsveld tussen ons aller zoektocht naar het “ware
geluk” en het onvermijdelijke falen van die tocht. [pp]
|
